Γρήγορα που περνά ο χρόνος…
Η ταχύτητα αυτή ζαλίζει. Ανυπόφορη. Ανοίγεις μια μέρα τα μάτια σου και συνειδητοποιείς ότι έχει φύγει η ζωή. “Εξαφανίσθηκε”. Και εκεί που παραπονιόμαστε πως πέρασαν τα χρόνια, υπάρχουν “στιγμές” πως κρατούν σχεδόν για πάντα. Βασανιστικά αντιστέκονται. Αρνούνται να φύγουν. Να μας αδειάσουν την γωνιά.
Να, μια τέτοια “στιγμή” είναι ο χρόνος που μας αποχαιρετά.
Δίσεκτο το 2020. Κυριολεκτικά. Γι όλους μας. Ότι κι αν είσαι, όποιος κι αν είσαι, όπου κι αν βρίσκεσαι. Διάκριση καμία. Ένας χρόνος που όλοι θέλουμε να τελειώσει, να ξεχάσουμε, να τον τινάξουμε όπως την σκόνη από τα ρούχα μας. Όχι γιατί το 2020 μας ”αρρώστησε” αλλά γιατί μας “ξεγύμνωσε”. Αυτό είναι το πρόβλημα. Η γυμνή μας εικόνα. Μας τρομάζει. Μας πονάει.
Μια γρίπη ήταν καλή αφορμή. Ένας ιός! Να μας θυμίσει ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή μας. Να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου της ψυχής μας. ¨Μπροστά στο θάνατο είμαστε όλοι ίσοι…” λέει το άσμα, αλλά όλοι εμείς οι “ίσοι” το αντιμετωπίσαμε εντελώς διαφορετικά. Όταν “ο βασιλιάς είναι γυμνός” τίποτα δεν μπορεί να μείνει κρυφό. Ότι κρύβεις στην ψυχή σου αυτό βγάζεις. Με αυτό πορεύεσαι και αντιμετωπίζεις την δύσκολη στιγμή.
Αν η καρδιά σου κρύβει αγάπη γίνεσαι μια αγκαλιά για όλους. Ακόμα και όταν δεν σου επιτρέπουν να αγκαλιάσεις κανέναν. Κι όμως χιλιάδες συνάνθρωποι μας, γιατροί, νοσηλευτές, εθελοντές, απλοί άνθρωποι ξεπέρασαν τα σωματικά τους όρια για να βοηθήσουν τους διασωληνωμένους στα νοσοκομεία, τους ασθενείς στις ειδικές δομές, τους πεινασμένους στους δρόμους, τους μοναχικούς εκείνους που δεν είχαν κανέναν για να ακουμπήσουν κάπου τον πόνο, την αρρώστια και τη δυστυχία τους. Αυτό είχαν στην καρδιά τους και αυτό έδωσαν. Δίνεις πάντα αυτό που έχεις. Ποτέ κάτι που δεν έχεις.
Ορισμένοι, μέσα τους κρύβουν φόβο, ανασφάλεια. Στα δύσκολα δειλιάζουν. Δεν είναι προετοιμασμένοι. Δεν το αντέχουν βρε αδελφέ. Με το ζόρι; Κάπου πρέπει να πιαστούν για να αντέξουν. Άτιμο πράγμα ο φόβος. Δεν έχει λογική. Έρχεται εκεί που δεν τον θέλεις και σου θολώνει το μυαλό. Σε κυριεύει και δεν σου επιτρέπει να σκεφθείς. Όλα σκοτεινιάζουν γύρω σου. Όλα τα βλέπεις ύποπτα. Ότι και να σου πουν δεν πιστεύεις λέξη! Κι όσο περισσότερο φοβάσαι τόσο περισσότερο τα πράγματα γίνονται πιο δυσάρεστα. Δεκανίκι μόνο η καχυποψία που κρύβει την άρνηση μιας κατάστασης που δεν μπορούμε να διαχειριστούμε. Πουθενά διέξοδος. Αποκλεισμένος σε κάθε θετική σκέψη.
Και αφού ο χρόνος αυτός έκανε ότι μπορούσε για να πλησιάσουμε στην ολική καταστροφή, δυστυχώς, δεν εκλείπουν και εκείνοι που μέσα τους περισσεύει το κακό από την καλοσύνη. Εκείνοι που παραμονεύουν καρτερικά μέχρι να σε δουν να είσαι στη δύσκολη στιγμή. Στην μεγάλη ανάγκη. Και τότε θα εμφανιστούν για να σε “βοηθήσουν” με το αζημίωτο πάντα. Με άνεση απαιτούν να δώσεις ότι έχεις και δεν έχεις. Τα χρήματα σου, τα ακίνητα σου, τα νεφρά σου και ό,τι ακόμα διαθέτεις μέχρι να νιώσουν την ικανοποίηση ότι κέρδισαν. Μεγάλη ηδονή γι αυτούς να ισοπεδώσουν κάποιον. Ο ανθρώπινος πόνος για τις καρδιές αυτές δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από συναλλαγές. Για τα λεφτά τα κάνεις όλα….
Δίσεκτο το 2020. Σαν τα περίεργα τρενάκια στα λούνα παρκ που σε στριφογυρίζουν, σε ανακατεύουν και κάνουν τα συναισθήματα σου να εναλλάσσονται τόσο γρήγορα όσο και η ταχύτητα του παιχνιδιού. Το καλύτερο: Έχεις πληρώσει για να ζήσεις την ταλαιπωρία και στο τέλος χαίρεσαι που την έζησες κι όλας. Τόσος μαζοχισμός.Άλλοι το λένε αδρεναλίνη. Κι όμως, αυτό συμβαίνει και στην ζωή. Σε κάθε δύσκολη στιγμή μας. Στην καταιγίδα προσπαθείς να αντέξεις. Όπως μπορείς, Με ό,τι αποθέματα διαθέτεις, Όταν το κακό κοπάζει και τα σύννεφα αραιώνουν τότε τα πράγματα δείχνουν διαφορετικά. Τα ξεχνάς όλα. Σαν να μην έζησες τίποτα. Σαν να μην πλήρωσες κανένα τίμημα. Εκεί είναι όμως το ερώτημα. Πόσοι άραγε θα θωρακίσουν τον ευατό τους ώστε να μπορούν να είναι έτοιμοι για την επόμενη δυσκολία; για τον επόμενο “δίσεκτο”; Και πόσοι απλά θα κρύψουν γρήγορα την “γύμνια” τους κουκουλώνοντας τις πληγές χωρίς να τις επουλώσουν;
Δίσεκτο το 2020. Φέτος θυμηθήκαμε την παροιμία που μας έλεγαν οι παππούδες μας. “Όχι όπως έμαθες αλλά όπως βρήκες”. Ό,τι θεωρούσαμε δεδομένο στην ζωή μας εξαφανίσθηκε. Απλά δεν ισχύει. Έπρεπε να κάνουμε επανεκκίνηση στον ευατό μας και να τον αναγκάσουμε να ζει με άλλες συνθήκες, συνήθειες και συμπεριφορές. Χάσαμε τον αυθορμητισμό μας, την ανεμελιά μας, την ελευθερία μας. Μάθαμε να φοβόμαστε τον συνάνθρωπο μας. Να μην τον πλησιάζουμε. Να μην τον ακουμπάμε. Η παραμικρή ανυπακοή μπορεί να στοιχίσει τη ζωή τη δική μας ή των αγαπημένων μας ανθρώπων. Βαρύ πράγμα. Πονάει πολύ. Μα ακόμα περισσότερο πονά η αβεβαιότητα για το πότε αυτό θα τελειώσει. Ονειρευόμαστε την ημέρα που μπορούμε να αγκαλιάσουμε σφικτά τους ανθρώπους που αγαπάμε. Χωρίς φόβο. Χωρίς συνέπειες. Χωρίς μάσκα.
Αυτός ο δίσεκτος μας πήρε πολλά. Δουλειές, χρήματα, ασήμαντα πράγματα αλλά και πολύ σημαντικά. Ανθρώπους αγαπημένους. Ακόμα και τον αέρα μας. Χιλιάδες άνθρωποι στις μονάδες εντατικής θεραπείας παρακαλούν για λίγο αέρα. Λίγες ανάσες από ένα αναπνευστήρα. Όλος ο πλανήτης ζει, περπατά, δουλεύει με μια μάσκα. Απαραίτητη προστασία που έχει όμως τίμημα. Λιγότερο αέρα. Όμως, αυτός ο χρόνος πήρε και το χαμόγελο μας. Και ίσως αυτό να είναι το χειρότερο που μπορούσαμε να πάθουμε. Το χάσαμε. Σημαντικό πράγμα το χαμόγελο. Τα αλλάζει όλα Έστω αν και αυτό δεν φαίνεται πλέον. Έστω κι αν κρύβεται πίσω από μια χειρουργική μάσκα.
Έχει μεγάλη δύναμη και δεν το έχουμε καταλάβει. “Το χαμόγελο μπορεί να διώξει το κακό. Γιατί το κακό είναι κομπλεξικό και όταν γελάς νομίζει πως γελάς μαζί του και δεν το αντέχει και φεύγει. Το χαμόγελο πάντα νικά”. Η σκέψη αυτή δεν είναι δική μου. Ανήκει στον π. Ανανία Κουστένη, σπουδαίο θεολόγο του καιρού μας. Εμένα όμως μου άνοιξε παράθυρο. Στο δωμάτιο της δικής μου μιζέριας. Στο άδικο του χρόνου που φεύγει. Μικρά βήματα κάνουν τις μεγάλες αλλαγές. Η δική μας θέληση θα κάνει τη διαφορά. Τίποτα δεν γίνεται με τρόπο μαγικό.
Ο νέος χρόνος θα είναι διαφορετικός. Διότι, η “γύμνια του βασιλιά” έχει ένα προτέρημα. Βλέπεις την αλήθεια του ευατού σου. Και ή βελτιώνεσαι ή συμφιλιώνεσαι. Επικοινωνείς με τα συναισθήματα σου. Σε μαθαίνεις. Σε αντέχεις. Επικοινωνείς με τη “γη¨ και το Θεό μέσα σου. Άλλωστε ο πόνος ποιεί ανθρώπους. Αλλιώς, τι νόημα έχει τόση οδύνη; Πάντα από τη δυσκολία δεν βγαίνει και κάτι καλό; Αρκεί να την αξιοποιήσουμε. Το πιο πυκνό σκοτάδι δεν είναι πριν την αυγή; Ο “βασιλιάς” θα βάλει καινούργια ρούχα, πιο ταιριαστά, στο νούμερο του. Ναι, ο νέος χρόνος θα είναι διαφορετικός. Γιατί εμείς θα τον υποδεχτούμε διαφορετικά. Γιατί εμείς θα είμαστε διαφορετικοί. Θα τον καλωσορίσουμε με χαμόγελο. Με ελπίδα. Με πίστη. Με την αγάπη που σκορπίζει το φόβο και φέρνει ανάσταση. Γιατί ο νέος χρόνος, η νέα “στιγμή” μας θα φέρει λύτρωση. Και εμείς θα χαμογελάμε κάθε μέρα. Στα εύκολα που μας ξεκουράζουν και στα δύσκολα που μας διδάσκουν. ‘Η όπως το εκφράζει λυρικά η Λίνα Νικολακοπούλου:
Πως περνούν οι άνθρωποι,
μ΄ένα γεια σου οι άνθρωποι
αχ! και μένει ο πόνος.
φίλε με κι αγάπα με
όλα τ΄άλλα τα πάμε
εδώ είναι ο χρόνος
Ήλιε μου φως δωσ΄μου
τη γιατρειά του κόσμου βρες.
Ήλιε μου αυγές γέννα
μη λησμονάς κανένα
Ναι, πριν το φως τα πάντα ένα!
Καλή χρονιά σ΄όλους με χαμόγελα και υγεία!
How do people go by….
Time goes by, fast…… This speed is staggering. Unbearable. One day you open your eyes and realize that life is gone. “It disappeared.” And while complaining that the years have passed, there are “moments” that last almost forever. They resist torturously. They refuse to leave; to leave us alone.
Yes, such a “moment” is the year that bids us farewell.
2020 is a leap year. Literally. For all of us. Whatever you are, whoever you are, wherever you are. No distinction. A t year that we all want it to end, to forget it, to shake it like dust away from our clothes. Not because 2020 “made us sick” but because it “stripped” us. This is the problem. Our naked image. It scares us. It hurts us.
Flu was a good reason. A virus! To remind us that nothing is a given in our lives. To open the bag of Aeolus of our soul. “When facing death we are all equal” says the chant, but all of us the “equals” faced it in a completely different way. When “the king is naked” nothing can be hidden. Whatever you hide in your soul, this is what you bring out. You walk ahead carrying it and thus you face the difficult moment.
If your heart hides love you become a hug for everyone. Even when you are not allowed to hug anyone. And yet thousands of our fellow human beings, doctors, nurses, volunteers, ordinary people have exceeded their physical limits to help the intubated in hospitals, the sick ones in special structures, the hungry ones on the streets, the lonely ones who had no one with whom to share their pain, illness and misery. This is what they had in their hearts and this is what they gave. You always give what you have. Never something you do not.
Some people hide fear and insecurity inside them. In difficult times they are timid. They are not prepared. They can’t stand it bro. By force? They have to rely on something to endure. Fear is a shameful thing. It is reasonless. It comes when you do not want it and it roils your mind. It overwhelms you and does not allow you to think. Everything is dark around you. You see everything suspiciously. Whatever they tell you, you do not believe a word! And the more you fear, the more unpleasant things become. The only crutch you have is only the suspicion that hides the denial of a situation that we cannot manage. There’s no way out anywhere. You are excluded from any positive thoughts.
And since this year did what it could us to approach the total destruction, unfortunately, those who have more evil than good inside them do not disappear. Those who wait eagerly until they see you in the difficult moment. In great need. And then they will appear to “help” you with the unpaid always. With audacity they demand that you give what you have and what do not have. Your money, your real estate, your kidneys and everything else you have until they feel satisfied that they won. It is great pleasure for them to level someone. The human pain for these hearts is nothing but trading. Everything is done for money….
2020 is a leap year. Like the weird trains at the amusement park that spin you, confuse you and make your emotions change as fast as the speed of the game. The best: You have paid to experience the suffering and in the end you are glad that you have experienced it all. Such masochism. Others call it adrenaline. And yet, this also happens in life. In every difficult moment. In the storm you try to endure. The way you can. With all the stocks you have. When evil stops and the clouds dilute then things look different. You forget everything. As if you have experienced nothing. As if you did not pay any price. But that’s where the question is. How many will shield themselves so that they can be ready for the next difficulty? For the next “leap year”? And how many will simply hide their “nakedness” quickly by hiding the wounds without healing them?
2020 is a leap year. This year we remembered the proverb that our grandparents told us. “Not as you learned but as you found it.” Everything we took for granted in our lives has disappeared. It just does not apply. We had to restart and force ourselves to live with other conditions, habits and behaviors. We lost our spontaneity, our carelessness, our freedom. We have learned to fear our fellow man. Not to approach him. Not to touch him. The slightest disobedience can cost the lives of us or our beloved ones. Hard situation. It hurts a lot. But even more painful is the uncertainty about when all this will end. We dream of the day when we can hug the people we love. Without fear. With no consequences. Without mask.
This leap year has taken a lot from us. Jobs, money, trivial things but also very important. Beloved people. Even our air. Thousands of people in intensive care units are begging for some air. A few breaths from a respirator. The whole planet lives, walks, works with a mask. Necessary protection that comes at a price. Less air. But this year also took our smile away. And maybe this is the worst we could have suffered. We lost it. Smile is important. It changes everything Even though it no longer appears. Even if it is hidden behind a surgical mask.
It has great power and we have not understood it.
“A smile can drive away evil. Because evil is complex and when you laugh it thinks you are laughing at it and he cannot stand it and leaves. The smile always wins “. This thought is not mine. It belongs to Fr. Ananias Koustenis, a great theologian of our time. But it opened a window for me. In the room of my own misery. In the unrighteousness of the passing year. Small steps make big changes. Our will, will make the difference. Nothing is done in a magical way.
The new year will be different. Because, the “nakedness of the king” has an advantage. You see the truth of yourself. And you either improve or you reconcile. You communicate with your feelings. You get to know yourself. You learn how to endure yourself. You communicate with the “earth” and God within you. After all, pain creates people. Otherwise, what is the point of so much pain? Doesn’t something good always come out of the difficulty? As long as we make good use of it. Doesn’t the thickest darkness come before dawn? The “king” will put on new clothes, more suitable, in his size. Yes, the New Year will be different. Because we will welcome it differently. Because we will be different. We will welcome it with a smile. With hope. With faith. With the love that dilutes fear and brings resurrection. Because the New Year, the new “moment” will bring redemption to us. And we will be smiling every day. In the easy situations that rest us and in the difficult ones that teach us. ‘As Lina Nikolakopoulou lyrically expresses it:
How do people go by
With a “hallo”
Ah! And the pain remains.
Kiss me and love me
We have said everything else
Ah! Here’s the time.
Sun, give me light
Find the cure of the world.
My sun, give birth to dawns
Do not forget anyone
Yes,
Before the light everything becomes one…
Happy New Year 2021 to all with smiles and health!